fotosynthese

Daar sta je dan

met een klein hoopje mens

als een bloem flor genoemd

Er zijn veel vormen van graag zien

zoals water naar de zee brengen

zo van die dingen

Daar sta je dan

met je hoofd in de wolken

als een vogel geluk genoemd

Er zijn veel vormen van schepping

zoals licht dat zuurstof geeft

zo van die dingen


Zeg niet zomaar licht tegen licht

Mijn moeder wist het al

Na regen komt zonneschijn

Na vallen opstaan

Mijn moeder wist het al

Na leven komt sterven

Na dag komt nacht

Mijn moeder wist het al

Na liefde komt lijden

Na licht komt duisternis

Wat moeder nog niet wist

Haar licht blijft schijnen

Ook als het donker is


PSYCHOSE

Ik ben iedereen die ik maar denken kan

Ik ben de vulkaan die niet te doven is

Ik

Ik ben de andere die mij niet kent

Ik en de pijn

Ik

Ik en het licht

Ik en de dood

Ik

Ik en de angst

Ik en

Ik

Ik!?


witte jassen

Goed nieuws, op het journaal zag ik, dat er een film is gemaakt over de situaties van de geïnterneerden in België. Mensonwaardige toestanden, een beschaving onwaardig.

Het was alsof een archief tot leven kwam. In een flits kwam het allemaal terug. Het moet ergens in de jaren 80 geweest zijn. Bijna 35 jaar geleden.

Op werkbezoek bij een geïnterneerde in de gevangenis van Merksplas, de gesloten afdeling nog wel. Door een doolhof van gangen en poorten leek het meer op een afdaling naar de catacomben.

Voorbij mensen waar het leven uit weggevloeid lijkt, zij die sterven groeten U.

Kleding en meubilair leken afkomstig uit het museum Ghislain.

Eén sociaal assistent, en een half time psychiater voor de “behandeling” van enkele honderden mensen met psychisch lijden.

“Ik had liever een veroordeling gehad, dan wist ik wanneer ik buiten kwam, nu zit ik in de vergeetput van Merksplas. Gelukkig zit ik niet In Doornik, daar is het naar schijnt erger”. Waarvan akte, al kon ik me dat echt niet voorstellen.

In het jaar des Heren 2014 leken de beelden wel heel  erg hard op deze die in 1980 op mijn netvlies zijn gebrand.

Ik had al menige tijd doorgebracht in diverse gevangenissen, dus ik had al wel wat gezien en gehoord. De wc potten, het geluid van rammelende sleutels, van sloten die dicht vielen. Tot twee opstanden toe.

En toch was er één opmerkelijk verschil, daar op de afdeling van de geïnterneerden, de cipiers, nu penitentiair beambten, hadden allen een witte jas aan.

Zo kon er geen misverstand zijn, hier zijn zieken opgesloten, hier wordt verpleegd.

Ik vraag me af, zou dat vandaag nog zo zijn?

Kwestie van een verschil te maken.


CALAIS

Als niet één...

Maar honderden...

Vrachtwagens letterlijk zien als een springplank naar een beter leven...

Dan krijgt wanhoop een gezicht

Vakantie een andere kleur

Een woord een andere betekenis