Zij staan gespreid over gans het land, de borden Fairtrade gemeente, Kernwapenvrije gemeente en andere.
Waarom geen bord ‘Armoedevrije gemeente’? Als eerste stap naar een armoedevrije samenleving?
Als een olievlek kunnen er dan over heel België borden verschijnen. Armoedebestrijding komt zo zichtbaar in beeld.
Elke gemeente kan immers via de aanvullende steun aan iedereen die een inkomen heeft onder de Europese armoedegrens een aanpassing geven. Iedereen, dus ook de uitkeringsgerechtigden en de werkenden, zolang het inkomen onder de Europese armoedegrens ligt.
Belangrijk is dat deze aanpassing automatisch uitgekeerd wordt en dit zonder voorwaarden. Mensen in armoede zitten immers in een overlevingsmodus. De stress van vandaag slorpt zoveel energie opdat het denken aan morgen onmogelijk wordt. Om bijvoorbeeld een leefloon te kunnen krijgen moeten verschillende documenten worden bijeengebracht. De bureaucratie zorgt dat hulpvragers afhaken of niet bereikt worden.
Het is duidelijk: het huidig systeem van armoedebestrijding schiet zijn doel voorbij. De cijfers spreken voor zich. De afgelopen twintig jaar zijn de armoedecijfers niet gedaald, en dit ondanks onze stijgende welvaart. Als we de alleenstaande ouders met kinderen mee in ogenschouw nemen komen we aan 1/3° van de bevolking die structureel niet kunnen deelnemen aan het rijk der vrijheid.
Het automatisch toekennen van een vergoeding zal de sociologe Bea Cantillion vermoedelijk benoemen als een beperkt basisinkomen, de historicus Rutger Bregman als bestaanszekerheid, de partij Groen als welvaartsgarantie.
Wat doet het ertoe?
Als er maar iets beweegt.
Het lokaal beleid is de motor van onze democratie.
Een oproep aan onze gemeenten!
Neem het voortouw. Ga voor een armoedevrije gemeente!
Welke gemeente neemt de handschoen op?