Hij staarde mij aan, ongeloof kleurde zijn blik.
Ik beken, steunend op een bereidwillige medemens, kan je mijn verplaatsing naar de uitgang van het café, moeilijk een schoonheidsprijs geven.
Maar toch het is maar hoe je het bekijkt, zet een andere bril op, en je zult zien, niets is wat het lijkt. Onderweg zijn is belangrijker dan het doel zelf, zo wordt gezegd.Voor een persoon met een fysieke beperking is onderweg zijn,te vergelijken met het beklimmen van een berg. Met soms letterlijk, vallen en opstaan, doorgaan en doorgaan. Dagelijks een berg beklimmen, vermoeiend is het wel. Aankomen op je bestemming geeft echter voldoening, energie, zo van... het is me weer gelukt. De avond begint pas en je hebt al, zij het ongemerkt, een prestatie geleverd.
Ook assistentie krijgen en vragen kan je met een andere bril bekijken.Afhankelijk zijn, en steeds dank U moeten zeggen, niet altijd makkelijk. En toch het heeft ook zijn voordelen, je komt tot contact, hier best letterlijk te nemen. Je kunt in iemand zijn ogen kijken, en soms gaat er een hele wereld open. En zeg nu zelf, je geeft de andere de kans om een goede daad te doen, Wie goed doet, goed ontmoet.
Geloof het of geloof het niet, zet af en toe eens andere bril op.
Dat geeft hoop.
En hoop doet leven.