In het programma van Groen staat heel duidelijk dat de economie het welzijn van de mens moet bevorderen, en niet enkel winst voor de aandeelhouders. De vrije markt moet ten dienst staan van de mens. De vooruitgang moet niet gaan naar nog meer consumeren maar naar meer kwaliteit van het leven.
Kwaliteit van het leven is de grondtoon van het ecologisme.
Daarom moet je de ongelijkheid en armoede aanpakken Leven in armoede is een aanslag op de kwaliteit van het leven. De klimaatcrisis en ook de biodiversiteitscrisis bedreigt de kwaliteit van het leven, de teloorgang van de democratie en de opkomst van populisten en extremen bedreigen ook op termijn een kwalitatief leven, zo leert ons de geschiedenis.
Jammer genoeg wordt een lange termijn denken in de politiek weinig beloond, de waan van de dag overheerst de media. De media zetten te weinig de realisaties van de politiek in de verf. Op die manier wordt een voedingsbodem van verzuring en antipolitiek gestimuleerd.
Groen zorgt voor meer levenskwaliteit, dat zie je aan de steden en gemeenten waar ze mee het beleid uitmaken, soms met vallen en opstaan, de perfectie bestaat immers niet. Zonder Groen had het sociaal energietarief een muis gebaard. De energietransitie zou nog steeds in de startblokken zijn blijven steken en ga zo nog maar even door. De klimaattransitie zal sociaal zijn of niet zijn.
Positieve realisaties van de politiek, denk maar aan de 6 miljard coronasteun, worden teveel als evident beschouwd. De waarde van een compromis wordt systematisch ondergraaft en de strijd om ideeën wordt teveel gekaderd als ruzie maken, terwijl dit behoort tot de essentie van de democratie. Er wordt een beeld opgehangen alsof er in België niets werkt. In verhouding met andere landen heeft ons land de corona en de energiecrisis goed doorstaan, soms met de bluts en de buil, een wereldwijd fenomeen. De koopkracht is mede dankzij het indexmechanisme, uniek in Europa, zelf gestegen.
Wij Belgen leven in het rijke westen en onze welvaart hebben we mede te danken aan de grondstoffen van de derde wereld en de vele buitenlandse werkkrachten. 3/4° van de Belgen consumeren meer dan ooit tevoren, de nieuwe religie zou je denken, gaan veel op reis en restaurantbezoek maakt onderdeel van het dagelijks leven. En toch stijgt paradoxaal de ontevredenheid. Mede dankzij het sluipend gif van de zogenaamde ‘sociale media’.
Natuurlijk moet er gedacht worden aan een modernisering van het partijsysteem en de partijfinanciering. Maar gooi ondertussen niet het kind met het badwater weg.
Het wordt tijd om een tegenstroom op gang te brengen en een boodschap van hoop en mededogen te verkondigen.
De kwaliteit van het leven als leidraad te nemen door verder onrecht te bestrijden, maar ook door dankbaar te zijn voor wat we wel hebben.
Politiek is het algemeen belang dienen. Dit kan best door het bevorderen van de levenskwaliteit als leidraad te nemen.