Het is 17u, alles is rustig
Het zal je maar overkomen, Je bent al in het zesde jaar …van het bijzonder beroepsonderwijs geraakt. Je wilt niet van school veranderen, dus je verhuist niet mee met vader naar zijn nieuwe partner. Alleen het lukt je niet, al ben je bij wet bijna meerderjarig.
Het zal je een zorg wezen dat je onderwerp bent geworden van discussie. Ben je nu een persoon met een beperking, of is het voor de sector bijzondere jeugdzorg? Krijg je de hulp die je vraagt? Niet dus, wel een placebo of op zijn best generisch vervangmiddel. Zal het met de hakken in… of over de sloot zijn?
Het is 17u en de wereld staat er beroerd voor je voor.
Het zal je maar overkomen, al die papieren die je niet begrijpt en dan maar zonder te lezen, op de vergeelde stapel legt. In je land van herkomst nam het zo’n vaart niet, dus je ziet wel… morgen. Koppig ben je wel, in het verder doen wat je steeds gedaan hebt. Is het niet willen of niet kunnen? Bij meerderheid van stemmen, niet willen. Op één roepende in de woestijn na. Dus dag sociale woning. Zonder dat het weet, verhuis je ook van de ene begrotingspost naar een andere, veel duurdere.
Het is 17u en de wereld staat er beroerd voor je voor.
Hoor de echo van de verontwaardigden.
Jammer, maar helaas, het is enkel de schemering die invalt.
Alles is rustig.