Engelen ze bestaan!

 Geloof het of geloof het niet, engelen ze bestaan.

Het is alweer 15 jaar geleden dat mijn moeder Anny Hanssen overleden is.

‘Gentle Annie komt niet meer’ zingen Kate & Anna McGarrigle. Google maar eens op You Tube. Laat zo het licht schijnen in deze donkere dagen.

Gentle Anny, voor eeuwig die éne. Zij was voor velen van ons een engel. Onvoorwaardelijke liefde onmisbaar om te kunnen opgroeien. Zij stapte zo in de voetsporen van haar grootmoeder, die de engel van Luik werd genoemd, omwille van haar liefdadigheidswerk en edel karakter.

Er zijn ook mannelijke engelen. Gust, zelfs een kranige tachtiger, heeft meer dan 10 jaar voor zijn vrouw gezorgd, toen zij getroffen werd door een hersenbloeding. Ome Rik heeft het gezien, vele dagdagelijkse kleine, ontroerende, gebaren van onvoorwaardelijke liefde. Ach, Gust, kon ik je maar de Nobelprijs voor Zorg geven.

We leven in tijden waar angst mogelijke engelen in duivels doet veranderen.

Internetforums zijn daar erg handig voor.

Tegen deze stormvloed van angst is moed en wederwoord nodig. Hoop doet leven.

Deze column is dan ook een nieuwjaarswens van Ome Rik.

De wens dat vele engelen in 2020 ons pad moge kruisen.

Want vergeet het niet, ook als het soms wat moeilijker gaat…

Engelen ze bestaan!

Maak het verschil

Zit je in een dipje? Heb je jouw geloof in de mensheid verloren?

Geloof het, of geloof het niet, Ome Rik heeft hier een remedie voor. Laat je inspireren door buitengewone mensen die ons zijn voorgegaan.

Neem de proef op de som en tik de naam Nicolas Winton in op Google. Bekijk op YouTube het filmpje van het BBC programma ‘That’s life’ uitgezonden in 1988. De ontroering overmant je, adembenemend. Sir Nicolas Winton wordt ook de ‘Britse Schindler’ genoemd. Hij redde 699 kinderen van een zekere dood onder het Nazi Regime, door hen over te brengen naar pleeggezinnen in Groot-Brittannië. Het onwezenlijke was dat die redding pas onder de aandacht kwam toen zijn vrouw Grete een plakboek vond met de lijsten van de kinderen. Sir Nicolas had er 50 jaar over gezwegen omdat hij zijn actie de normaalste zaak van de wereld vond. Zijn hele leven werd door ethiek bepaald. Een ethiek van engagement, vriendelijkheid, solidariteit. Sir Nicolas werd 106 jaar en bleef op zeer hoge leeftijd actief met vrijwilligerswerk voor ‘oude mensen’, zoals hij zelf zegde. Laten we Sir Nicolas niet vergeten om wie hij was, en wat hij nu nog voor ons kan betekenen. Een zegen voor de mens en de mensheid.

Eén mens maakte het verschil.

1 december 1955. Die dag weigerde de Amerikaanse burger-activiste, Rosa Parks, in Montgomery ( Alabama) haar plek af te staan aan een blanke man. Haar arrestatie en veroordeling waren een lichtend voorbeeld, voor Martin Luther King de aanleiding om een boycotactie van het gebruik van bussen te organiseren. Een actie die 382 dagen duurde. Uiteindelijk werd de rassenscheiding in bussen afgeschaft.

Eén mens maakte het verschil.

Neem nu Zuster Jeanne Devos. Zij vertrok in 1963 als missionaris naar India. Geconfronteerd met de uitbuiting en het leed van het huispersoneel in India, richtte zij de National Domestic Movement op, die opkomt voor de rechten en waardigheid van elke huisarbeider. De beweging telt vandaag meer dan 2 miljoen leden.

Eén mens maakte het verschil.

Maak het verschil.

13 november 1979

Het is nu 40 jaar geleden, maar geloof het of geloof het niet, voor Ome Rik is het alsof het gisteren was. Die dag werd de Arenaweide ontruimd. 180 tenten werden handhandig tegen de vlakte gesmeten. De bezetting van de Arenaweide, een openruimte in Deurne, rond het fortje aan de Muggenberglei en de blokken van architect Braem, begon op 18 augustus 1979. In 1976 beloofden de toenmalige politieke partijen dat de Arenaweide als groene zone behouden zou blijven. Toch werd een bouwvergunning gegeven voor nieuwe woonblokken en zouden de werken van start gaan op 1 september 1979. In een wanhoopspoging bezette de actiegroep 'Red de Arenaweide' op 18 augustus 1979 de weide met 15 tenten. Deze ongewone bezetting zou bijna vier maanden duren.

'Alles gaat voorbij, behalve het verleden', staat op de muren van het Afrikamuseum in Tervuren. Maar toch soms lijkt het of alles terug komt. Het actiecomité was partij ongebonden, een burgerbeweging avant la lettre. Het comité schreef geschiedenis door de grote mobillisatiekracht die werd tentoongespreid  en hun weergaloze communicatie met de bevolking en de media. De eerste rouwtocht kende 400 betogers, de laatste 4000 deelnemers. De drukpersen stonden niet stil, het ene solidariteitsoptreden volgde het andere op. Radio Arena was ongrijpbaar voor de Bijzondere Opsporingsbrigade. 

Jaren later inspireerde de actie de auteur Tom Naegels. Hij liet zijn roman 'Meester Kader' afspelen in wat hij de 'Arenaweide Vrijstaat' noemde. 

De actie rond de Arenaweide gaf een impuls aan de milieubeweging. Levenskwaliteit werd een nieuw begrip als drijfveer voor maatschappij verandering. De actie 'Red de Arenaweide', met hun methode van geweldloze burgerlijke ongehoorzaamheid, kan nog steeds een waardevolle inspiratiebron zijn voor de vele bewegingen die vandaag actief zijn.

'Omdat we niet mogen zwijgen', schreef Herman Van Goethem bij de voorstelling van zijn boek 1942, het jaar van de stilte.

Remember.

13 november 1979.

Lang leve Stef Kamil Carlens

 Geloof het of geloof het niet, soms kan zelfs het televisieprogramma De Zevende Dag je nog verbazen. Neem nu het interview dat Lieven Verstraete  onlangs afnam van Stef Kamil Carlens .

‘Wat vond je van het debat over het Vlaamse Regeringsakkoord’?

Wat me het meest is opgevallen, zei Stef Kamil Carlens, is dat men vroeger over de Belg sprak, nu  alleen nog maar over de Vlaming. Vroeger had de Belg een baksteen in de maag, nu heeft de Vlaming een baksteen in de maag. Ik stel voor dat de oppositie het in de toekomst over de Belg heeft.

 Maar cultureel gezien wonen we toch in Vlaanderen? Dat zegt U, was het antwoord. Nee, stamelde Lieven Verstraete verbouwereerd. Het antwoord van Stef Kamil Carlens was glashelder: Ik voel me een wereldburger’.

Dat noemt Ome Rik een statement dat kan tellen.

Wat vind je van deze, gelezen in de Knack: ‘ Gelukkig zijn er nog Franstaligen, is er nog Wallonië’. In Wallonië krijgt het beleid een duidelijke sociale stempel. Zo’n 4 miljard wordt geïnvesteerd in mobiliteit en vergroening van de economie. Het middenveld wordt bij het beleid betrokken. Wat een contrast met het kille Vlaamse Regeerakkoord waar het middenveld aan banden wordt gelegd. Ja zelfs afgeschaft, van Unia, het Sociaal Verhuurkantoor  tot de Vlaamse Woonraad. Kritische stemmen krijgen het zwaar te verduren. Wel een Vlaamse VRT, een Vlaams Museum, een Vlaamse Canon. Geen structurele maatregelen tegen armoede.

Gelukkig is er nog Wallonië.

Gelukkig is er nog Stef Kamil  Carlens

Lang leve Stef Kamil Carlens

Hij leve lang!