Geloof het geloof het niet, de Flair lezen in een kapperszaak kan je soms tot nadenken zetten. Mijn oog viel op een lezersbrief in de rubriek 'vragen aan een psycholoog'. Een hoogbejaarde vrouw vroeg wat ze nog kon doen nu zij in een woonzorgcentrum verbleef, weinig bezoek kreeg en hulpbehoevend was geworden. Hoe kan ik op mijn oude dag toch nog nuttig zijn, vraagt zij in haar brief af? Het antwoord van de psycholoog is me niet bijgebleven, de vraag wel.
In onze prestatiemaatschappij is niets doen maar al te vaak voorbestemd voor de vakanties, waar de druk om zich te ontspannen op zijn beurt voor stress zorgt. Stilteweekends zijn in een mum van tijd uitverkocht, maar wat als het altijd stil is?
Wat met de mensen die niet meer actief kunnen zijn?
Nu wil het lukken dat Ome Rik vlakbij een woonzorgcentrum woont en vaak bewoners urenlang voor het raam naar buiten ziet kijken. Wat houdt hen bezig?
Het kan nieuwsgierigheid zijn, het in detail bestuderen van de buitenwereld, opmerkzaam zijn. Het kan mijmeren zijn over het verleden, contact houden met mensen die er niet meer zijn, steeds meer en meer.
Hoe kan niets doen nutig zijn?
De onlangs overleden Marjet komt me voor de geest. Bijna blind en gezeten in een rolstoel, vulde zij door haar aanwezigheid gans de ruimte. Marjet kon bijna niets meer, maar haar persoonlijkheid was er één van meededogen en vriendelijkheid. De wijze waarop zij je begroete, je toelachte, in je ogen keek, geen mens ging onbewogen naar huis. Haar positieve kijk op het leven werd zo een voorbeeld voor velen.
Als je zo ver bent, dan ben je al een eind.
Nuttig niets doen.
Daarvoor moet je hard werken.